Διαβάζοντας το άρθρο μπορώ να πω ότι μου άφησε μια γεύση απαισιοδοξίας...Αυτή η κρίση να ευθύνεται για όλα αυτά τα "κακά" που συμβαίνουν.Η κρίση όμως είναι κάτι που όλοι μας λιγότερο ή περισσότερο συμβάλλαμε στο να δημιουργηθεί και έτσι πρέπει να την αντιμετωπίσουμε θεωρώ, ομαδικά και πέραν τούτου σαν ευκαιρία να μάθουμε πολλά! Μου δημιούργησε πολλές σκέψεις το συγκεκριμένο άρθρο, ως απόφοιτη και νέα εργαζόμενη και ενός ανθρώπου που τώρα ξεκινά...και ένιωσα ιδιαίτερα την ανάγκη να τις εκφράσω καθώς πως θα απευθυνθώ σε άτομα που μπορούν να συμβουλέψουν, δινοντας την δική τους περισσότερο επιστημονική, έμπειρη, προσωπική εικόνα. Ο αρθρογράφος σε σημεία του λέει..."No one will talk of EQ (“emotional intelligence quotient”) any more. It will be EVA (“economic value added”) instead". Μήπως όμως μέρος της κρίσης αποτελεί το γεγονός ότι είχαμε ξεχάσει την EVA, ή πολύ λίγη σημασία της δινόταν; Και ότι πολύ περισσότερη προσοχή δίναμε στην καινοτομία, συναισθηματική νοημοσύνη κλπ; Δεν θα ήταν προτιμότερη μια σχετική ισορροπία στις απόψεις μας και την προσοχή μας απέναντι στους παράγοντες που καθορίζουν την απόδοση; Δεν είναι μόνο η EVA, ούτε μόνο η EQ. Συνεχίζοντας αναφέρει "However, egalitarianism and empowerment will also be on the way out", και απλά αναρωτιέμαι αν είναι δυνατόν να γυρίσουμε τόσο πίσω, εποχές χωρίς παρακίνηση και ενδυνάμωση προσωπικού, που και τώρα δεν είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένες, όμως πως θα προσπαθήσουν οι εργαζόμενοι, που επίσης βιώνουν την κρίση και κατά την ταπεινή μου άποψη, εδώ και πολύ περισσότερο καιρό τώρα; Ακόμη προσθέτει "“Talent” will be a word we wave goodbye to". Θέλω να πιστεύω ότι managers, διευθυντές,προϊστάμενοι δεν θα πέσουν στις παγίδες της κρίσης και πως είναι μια ευκαιρία για μια νέα ισορροπία και σε ότι αφορά το θέμα αυτό. Τα ταλέντα είναι απαραίτητα, όμως δεν είναι δυνατόν να προσανατολιζόμαστε μόνο σε αυτά. Γιατί η τόση σπατάλη χρόνου και χρήματος από τους "κυνηγούς ταλέντων" και σε μικρότερο βαθμό προσπάθεια για την εύρεση του υπόλοιπου προσωπικού; Δεν καταλαβαίνω γιατί να επιβραβεύονται πολύ περισσότερο τα ταλέντα,από το προσωπικό. Μήπως η υλοποίηση είναι μέρος της δουλειάς που λιγότερη σημασία έχεί; Είναι σαν να λέμε πως η τυποποιημένη δουλειά της Γραμματείας δεν έχει σημαντική αξία μπροστά στις ιδέες ενός ταλέντου. Ποιο όμως γραφείο μπορεί να λειτουργήσει χωρίς Γραμματεία; Έτσι, η στροφή προς το προσωπικό μου φαίνεται μάλλον θετική. Και τέλος κάτι ακόμη που μου κέντρισε το ενδιαφέρον "One blessed thing will be cut: weekend offsite meetings in luxury hotels". Κατανοώ πλήρως την ανάγκη για συγκεντρώσεις και εξόδους και, και, και ...Και φυσικά υπερ αυτών είμαι. Δεν κατανοώ όμως τα αλόγιστα έξοδα σε πολυτελή εστιατόρια και ξενοδοχεία, τα επαγγελματικά ταξίδια που σε πολλές περιπτώσεις επεκτείνονται για διακοπές και γενικώς έξοδα που γίνονται αλλεπάλληλα υπό την αιγίδα του..."επαγγελματικού". Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι ελπίζω επιτέλους να ισορροπήσουν όλα όσα έφτασαν στα άκρα, η κρίση να αποτελέσει μάθημα για όλους μας και να στραφούμε στην ουσία των πραγμάτων. Αυτά προς το παρόν. Ευχαριστώ πολύ για τον πολύτιμο (και ιδίως στις μέρες μας...) χρόνο σας :) Καλή συνέχεια!
Διαβάζοντας το άρθρο μπορώ να πω ότι μου άφησε μια γεύση απαισιοδοξίας...Αυτή η κρίση να ευθύνεται για όλα αυτά τα "κακά" που συμβαίνουν.Η κρίση όμως είναι κάτι που όλοι μας λιγότερο ή περισσότερο συμβάλλαμε στο να δημιουργηθεί και έτσι πρέπει να την αντιμετωπίσουμε θεωρώ, ομαδικά και πέραν τούτου σαν ευκαιρία να μάθουμε πολλά! Μου δημιούργησε πολλές σκέψεις το συγκεκριμένο άρθρο, ως απόφοιτη και νέα εργαζόμενη και ενός ανθρώπου που τώρα ξεκινά...και ένιωσα ιδιαίτερα την ανάγκη να τις εκφράσω καθώς πως θα απευθυνθώ σε άτομα που μπορούν να συμβουλέψουν, δινοντας την δική τους περισσότερο επιστημονική, έμπειρη, προσωπική εικόνα. Ο αρθρογράφος σε σημεία του λέει..."No one will talk of EQ (“emotional intelligence quotient”) any more. It will be EVA (“economic value added”) instead". Μήπως όμως μέρος της κρίσης αποτελεί το γεγονός ότι είχαμε ξεχάσει την EVA, ή πολύ λίγη σημασία της δινόταν; Και ότι πολύ περισσότερη προσοχή δίναμε στην καινοτομία, συναισθηματική νοημοσύνη κλπ; Δεν θα ήταν προτιμότερη μια σχετική ισορροπία στις απόψεις μας και την προσοχή μας απέναντι στους παράγοντες που καθορίζουν την απόδοση; Δεν είναι μόνο η EVA, ούτε μόνο η EQ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνεχίζοντας αναφέρει "However, egalitarianism and empowerment will also be on the way out", και απλά αναρωτιέμαι αν είναι δυνατόν να γυρίσουμε τόσο πίσω, εποχές χωρίς παρακίνηση και ενδυνάμωση προσωπικού, που και τώρα δεν είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένες, όμως πως θα προσπαθήσουν οι εργαζόμενοι, που επίσης βιώνουν την κρίση και κατά την ταπεινή μου άποψη, εδώ και πολύ περισσότερο καιρό τώρα;
Ακόμη προσθέτει "“Talent” will be a word we wave goodbye to". Θέλω να πιστεύω ότι managers, διευθυντές,προϊστάμενοι δεν θα πέσουν στις παγίδες της κρίσης και πως είναι μια ευκαιρία για μια νέα ισορροπία και σε ότι αφορά το θέμα αυτό. Τα ταλέντα είναι απαραίτητα, όμως δεν είναι δυνατόν να προσανατολιζόμαστε μόνο σε αυτά. Γιατί η τόση σπατάλη χρόνου και χρήματος από τους "κυνηγούς ταλέντων" και σε μικρότερο βαθμό προσπάθεια για την εύρεση του υπόλοιπου προσωπικού; Δεν καταλαβαίνω γιατί να επιβραβεύονται πολύ περισσότερο τα ταλέντα,από το προσωπικό. Μήπως η υλοποίηση είναι μέρος της δουλειάς που λιγότερη σημασία έχεί; Είναι σαν να λέμε πως η τυποποιημένη δουλειά της Γραμματείας δεν έχει σημαντική αξία μπροστά στις ιδέες ενός ταλέντου. Ποιο όμως γραφείο μπορεί να λειτουργήσει χωρίς Γραμματεία; Έτσι, η στροφή προς το προσωπικό μου φαίνεται μάλλον θετική.
Και τέλος κάτι ακόμη που μου κέντρισε το ενδιαφέρον "One blessed thing will be cut: weekend offsite meetings in luxury hotels". Κατανοώ πλήρως την ανάγκη για συγκεντρώσεις και εξόδους και, και, και ...Και φυσικά υπερ αυτών είμαι. Δεν κατανοώ όμως τα αλόγιστα έξοδα σε πολυτελή εστιατόρια και ξενοδοχεία, τα επαγγελματικά ταξίδια που σε πολλές περιπτώσεις επεκτείνονται για διακοπές και γενικώς έξοδα που γίνονται αλλεπάλληλα υπό την αιγίδα του..."επαγγελματικού". Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι ελπίζω επιτέλους να ισορροπήσουν όλα όσα έφτασαν στα άκρα, η κρίση να αποτελέσει μάθημα για όλους μας και να στραφούμε στην ουσία των πραγμάτων.
Αυτά προς το παρόν. Ευχαριστώ πολύ για τον πολύτιμο (και ιδίως στις μέρες μας...) χρόνο σας :)
Καλή συνέχεια!
Φιλικά,
Ελένη